Najczęściej dysleksja w naszym kraju badana jest wśród dzieci w wieku szkolnym. Mimo tego, że na rynku pojawia się nieustannie wiele książek poruszających tematykę dysleksji, problem ten wśród osób dorosłych pozostaje nadal nie do końca zbadany.

Książka „Dysleksja u osób dorosłych” autorstwa Marty Łockiewicz i Katarzyny Bogdanowicz to jak do tej pory jedyna w Polsce publikacja, która przedstawia problem specyficznych trudności w uczeniu się u osób dorosłych w kompleksowy sposób. Problem dysleksji u osób dorosłych, jak piszą autorki tej dość krótkiej publikacji, stał się obecnie problemem, który należy dokładnie przebadać.

Powyższa książka składa się z czterech rozdziałów. Autorki pokazują, jak trudno zdefiniować problem dysleksji, dysgrafii czy dysortografii poprzez podanie kilkunastu sposobów rozumienia tego pojęcia. Omawiają przyczyny dysleksji, jak również konsekwencje - zarówno emocjonalne, jak i motywacyjne. Najbardziej wartościową częścią tej publikacji jest jednak rozdział dotyczący mocnych stron dorosłych osób z dysleksją, ponieważ większość prac dotyczących tej tematyki przedstawia jedynie deficyty, nie wspominając o zdolnościach i talentach. Bardzo ciekawy i użyteczny jest również obszerny opis metod diagnostycznych stosowanych w Polsce i na świecie. Pomoże to osobom z dysleksją zrozumieć problem, wskaże im sposoby radzenia sobie z nim. Użyteczny jest również aneks, w którym autorki zawarły praktyczne informacje o sytuacji prawnej osób dorosłych z dysleksją, podają również przykłady nowych rozwiązań technologicznych, pomagających w efektywnym uczeniu się czy też podczas wykonywania obowiązków służbowych.

Najbardziej zaskakujące jest to, że pomimo wielu badań i publikacji dotyczących tej tematyki, nadal nie znamy skali problemu dysleksji i dysgrafii u dorosłych w naszym kraju. Badania są niepełne. Autorki wspominają, że takich osób jest wiele, większość z nich nawet nie uświadamia sobie, że jest dyslektykami. Nadal do Polskiego Towarzystwa Dysleksji rocznie zgłasza się bardzo wiele osób dorosłych. Niestety, dorośli nie mogą liczyć na pełną pomoc diagnostyczną i terapeutyczną, ponieważ nie do końca poznano i zbadano ich problem. Tylko dyslektycy do ukończenia szkoły średniej mają w prawie polskim równe szanse. Może powinniśmy wziąć przykład z uniwersytetów brytyjskich, na których działają specjalne sekcje, które również wspierają studentów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Od 2001 roku obowiązuje ustawa, na mocy której zakazuje się dyskryminacji studentów niepełnosprawnych. Niestety, w Polsce problem ten jest lekceważony. Dlatego duża grupa studentów nie potrafi się poprawnie wypowiedzieć na piśmie ani wysłowić. Pomysły, aby oceniać te osoby przy pomocy innych, dopasowanych do ich dysfunkcji zadań, nie są realizowane. Wykładowcy nie są skłonni do zmian.

Publikacja Oficyny Wydawniczej Impuls skierowana jest nie tylko do dorosłych dyslektyków, ale również do studentów psychologii, jak również kierunków pedagogicznych. Po lekturze tej pozycji wielu nauczycieli w zupełnie inny sposób spojrzałoby na część swoich uczniów.

*****

Publikacja „Wspomaganie rozwoju dziecka z ryzyka dysleksji” autorstwa Anety Rudzińskiej-Rogoży powstała z myślą o wciąż aktualnej potrzebie propagowania wiedzy z dziedziny logopedii oraz w celu wymiany doświadczeń pomiędzy wszystkimi, którzy są odpowiedzialni za edukację swoich podopiecznych; myślą przewodnią jest tu idea wczesnej diagnozy i pracy korekcyjno-kompensacyjnej podejmowanej wobec dzieci, u których zaobserwowano pierwsze symptomy nieharmonijnego rozwoju psychomotorycznego. Bez względu na dalszy rozwój ewentualnej dysleksji, podjęcie interwencji terapeutycznej jest jedynym słusznym krokiem. Nie należy się obawiać etykietowania dziecka. Konsekwencje rprzeoczeniar1; problemu wysoce niekorzystnie rzutują na karierę szkolną.

Niniejsza pozycja adresowana jest przede wszystkim do nauczycieli edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej, terapeutów pedagogicznych, pedagogów szkolnych oraz studentów kierunków pedagogicznych. Ze względu na jej wymiar praktyczny - ciekawe propozycje ćwiczeń, gier i zabaw korekcyjno-kompensacyjnych zawartych w konspektach i scenariuszach zajęć - może być również pomocą dla rodziców, którzy chcą się aktywnie włączyć w oddziaływania profilaktyczno-terapeutyczne wobec własnych pociech.

*****

W okresie dzieciństwa 5% dzieci doświadcza trudności z płynnym i swobodnym wypowiadaniem się. U większości to mija (przyjmuje się, że w trzech przypadkach na cztery) , jednak jedno dziecko z tej czwórki, o ile nie podejmiemy odpowiednich działań, może wejść z tym problemem w dorosłe życie.

Pod wpływem licznych spotkań z rodzicami swoich pacjentów oraz efektu wieloletniej pracy terapeutycznej Anna Szerszeńska postanowiła napisać krótki poradnik dla rodziców dzieci jąkających się „Jąkanie to nie wyrok!”. Stara się w nim odpowiedzieć na pytania, które zadają sobie zaniepokojeni i często przerażeni rodzice. Autorka przedstawia w nim swój punkt widzenia, który opiera się nie tylko na wieloletniej pracy terapeutycznej, lecz również na najnowszych doniesieniach dotyczących metod wczesnego postępowania terapeutycznego z małymi dziećmi.

W prezentowanej publikacji Autorka podpowiada, jakie kroki należy podjąć, aby nie dopuścić do rozwoju zaburzenia mowy. Wieloletnia praca zarówno z jąkającymi się dziećmi i ich rodzinami, jak i z osobami dorosłymi oraz zdobyte w ten sposób doświadczenie i wiedza każą jej myśleć, że wczesna interwencja terapeutyczna to najlepsza droga, aby nie tylko zastąpić jąkanie dziecka płynną mową, ale również nie dopuścić do rozwinięcia się jego dorosłej postaci, z towarzyszącymi mu częstokroć lękiem przed mówieniem, unikaniem mówienia i zaburzonym poczuciem własnej wartości.

Książka może pomóc rodzicom w odpowiedzi na nurtujące ich pytania dotyczące tego, co należy robić, a także czego absolutnie nie wolno, aby nie dopuścić do rozwoju zaburzenia mowy. W codziennym zabieganiu, gdy na wszystko mamy niewiele czasu, polecany poradnik podpowiada w prosty sposób, jak poradzić sobie z problemem, który dotknął nasze dziecko.

*****

Autorki publikacji „Przygody Języczka-Podróżniczka. Ćwiczenia logopedyczne dla dzieci od 1. roku życia ” to logopedki, pracujące od wielu lat z dziećmi. Swojemu dziełu postanowiły nadać formę zabawy. Ćwiczenia skryły w bajkach, dodały do tego ilustracje, kolorowanki, zadania i całość stała się świetnym materiałem do pracy nad sprawnością języka dziecka, czy to w przedszkolu, szkole, czy - przede wszystkim - w domu.

Treść książki, której autorkami są Bryła Maria, Muszyńska Aneta, posortowano według grup wiekowych dzieci, do których są one kierowane. Pierwsze ćwiczenia to propozycja dla dzieci powyżej pierwszego roku życia, ostatnie kierowane są do uczniów zerówek i pierwszych klas. Przy każdej grupie zaznaczono jakie
głoski ćwiczymy i ćwiczenia owe oparto o treść trzech (tylko w pierwszym rozdziale - pięciu) bajeczek, których bohaterem jest tytułowy Języczek - Podróżniczek, różowiutki, ubrany w niebieską czapeczkę w pomponem.

Dzieci odwiedzają wraz z bohaterem bajeczek między innymi supermarket, wiejskie podwórko, Wesołe Miasteczko, ZOO, las i spacerują nadmorskimi plażami. Dla najmłodszych autorki proponują cykl trzech opowieści pod wspólnym tytułem: "Przyjaciół poznaje się w biedzier1".

Opowiadania są skonstruowane w ten sposób, że gdy rodzic/nauczyciel je czyta, dziecko wykonuje zadania odpowiadające czytanemu fragmentowi tekstu:

W mieście mieszkały też zwierzęta. Biegały pieski (hau-hau) i kotki (miau-miau), fruwały gołębie (gru-gru), wróbelki (ćwir-ćwir).

Każdy rozdział zaczyna się zbiorczą listą ćwiczeń językowych, oddechowych i ćwiczeń warg, jakie zostaną zaprezentowane w tymże rozdziale. Na końcu każdej bajeczki znajdziemy zadania do wykonania: obrazek do pokolorowania, puzzle, labirynt, ilustracje do połączenia w pary, powiązane treściowo z czytanym opowiadaniem.

Książka jest inspirująca. Można korzystać z niej w pracy, ale można też skorzystać z ćwiczeń języka w niej przedstawionych podczas zabawy z dziećmi w domu.