Czas na dzieci!
Dodane przez dnia 03 maja 2014
Pierwsze tygodnie wiosny to ostatni moment, by wziąć się na serio za swoje dzieci: perspektywa długich letnich miesięcy musi nastrajać optymistycznie, warto więc porzucić utarte schematy, w których gnuśnieliśmy w czasie zimowym. Wytrwać w chwalebnych planach pomoże nam "Impuls", wśród wiosennych nowości proponujący aż cztery tytuły, niezbędne nie tylko w bibliotece pedagoga czy terapeuty, lecz wszystkich tych, którym dobro dziecka leży na sercu.
Rozszerzona zawartość newsa
Pierwsze tygodnie wiosny to ostatni moment, by wziąć się na serio za swoje dzieci: perspektywa długich letnich miesięcy musi nastrajać optymistycznie, warto więc porzucić utarte schematy, w których gnuśnieliśmy w czasie zimowym. Wytrwać w chwalebnych planach pomoże nam "Impuls", wśród wiosennych nowości proponujący aż cztery tytuły, niezbędne nie tylko w bibliotece pedagoga czy terapeuty, lecz wszystkich tych, którym dobro dziecka leży na sercu.
Pierwszą propozycję stanowią dwa tytuły, z powodzeniem się uzupełniające: Zrozumieć Montessori Małgorzaty Mikszy i Z notatek pedagoga Montessori. Poradnik Paula Epsteina.
Jak przyznają sami montessorianie, poglądy filozoficzno-pedagogiczne Marii Montessori wciąż pozostają nieznane szerszemu ogółowi, a liczba placówek montessoriańskich nadal jest przygnębiająco niska; być może wskazane nowości poprawią nieco sytuację. Zrozumieć Montessori warto potraktować jako wstęp, wprowadzenie czy podręcznik, pozwalający czytelnikowi poznać podstawowe założenia i przyswoić fachową terminologię; w książce podjęto przede wszystkim zagadnienie wyjaśnienia rozumienia wychowania przez Montessori, przy jednoczesnym uwypukleniu koncepcji rozwoju dziecka i środowiska edukacyjnego (tzw. przygotowanego otoczenia). Książka nie tylko ukazuje osobistą drogę Marii Montessori - od medycyny, poprzez psychiatrię, pedagogikę specjalną do pedagogiki ogólnej - ale i nakreśla koncepcję rozwoju dziecka; podkreślono te składniki poglądów Montessori, które stanowią o ich oryginalności w ujmowaniu aspektów rozwoju człowieka oraz uwypuklono cechy charakterystyczne w rozwoju dziecka w okresie niemowlęctwa, dzieciństwa i okresu szkolnego. Za punkt centralny w opisie rozwoju przyjęto dążenie dziecka do samodzielności i niezależności, co z kolei stanowi podstawę do charakterystyki tzw. przygotowanego otoczenia, w którym dziecko odnajduje potrzebne impulsy do indywidualnego i społecznego rozwoju. W podsumowaniu, metodą analizy meta teoretycznej, podjęto próbę zdefiniowania wychowania w ujęciu Marii Montessori i wyjaśnienia jej przesłania pedagogicznego.
Tym, którzy przyswoją podstawy teorii Montesorii, proponujemy wyższy stopień wtajemniczenia, czyli Poradnik Paula Epsteina. Jakkolwiek każda nowa książka montessoriańska urasta do rangi wydarzenia, to tym razem mamy jednak do czynienia z książką niezwykłą. Paul Epstein, wykładowca akademicki i międzynarodowy ekspert, stworzył książkę, w której wskazówki dla młodych pedagogów przeplatają się z wątkami autobiograficznymi, czyniąc refleksje Autora jeszcze cenniejszymi. Analizując kolejne elementy obserwacji C.O.R.E. (Connect - kontakt, Obtain - uzyskanie, Reflect - refleksja, Engage - zaangażowanie) i wracając myślami do swych montessoriańskich początków, Epstein buduje portret pedagoga-przewodnika, dla którego edukacja i wychowywanie nie są pracą, lecz misją duchową i sposobem na życie. Portret ten daleki jest jednak od ideału - Autor doskonale widzi wszelkie niedogodności, związane z obranym zawodem i nie boi się nazwać ich po imieniu. Z notatek pedagoga stanowi pozycję obowiązkową na liście lektur każdego młodego pedagoga, nie tylko spod znaku Montessori.
Arteterapia w wąskim znaczeniu obejmuje terapię z użyciem sztuk plastycznych, w szerokim - muzykoterapię i biblioterapię, a także działania terapeutyczne z wykorzystaniem teatru, filmu oraz malarstwa, rzeźby, grafiki i innych sztuk plastycznych. W Sztuce i terapii W. Szulca arteterapia zajmuje poczesne miejsce, między biblioterapia, choreoterapią czy socjoterapią oraz nieco mniej znanymi, w rodzaju hortikuloterapii (terapia poprzez pracę/przebywanie w ogrodzie) czy talasoterapię (obcowanie z morzem). Podobnie jak w przypadku założeń Montessori, wiedza na temat arteterapii nie jest zarezerwowana dla wąskiego grona ekspertów; jej popularyzacji służyć mają dwa spośród licznych tytułów wznowionych w ostatnim czasie przez Impuls: Arteterapia w teorii i praktyce Eweliny J. Koniecznej oraz Arteterapia w pracy pedagoga Joanny Gładyszewskiej-Cylulko. Obie publikacje stanowią propozycję klasyfikacji arteterapii wśród pozostałych dyscyplin naukowych, próbują także pokazać, jak można wprowadzić jej elementy do pracy pedagoga, nie będącego arteterapeutą, a posiadającego jedynie (a może aż?) artystyczną duszę i głębokie przekonanie o potrzebie oddziaływania za pomocą sztuki. W książkach tych zawarto metody i techniki arteterapeutyczne, przedstawiono scenariusze zajęć i omówiono ich strukturę. Wszystko to Autorki wzbogaciły szczegółowymi opisami przypadków dzieci poddanych oddziaływaniom arteterapeutycznym.
ten tekst pochodzi ze strony http://www.szkola.firmowa.eu